برای قبولی در مدارس تیزهوشان، اغلب دپارتمانهای آموزشی از دانش آموزا میخوان که در آزمون استانداردی که انجام میشه، نمره هوشی بالای 130 نیازه. با این حال، یه کودک رو میشه به عنوان با استعداد خفیف با نمره (IQ) 115-129 طبقه بندی کرد.
افراد با بهره هوشی بین 120 تا 135 بزرگ ترین گروه از کودکان با استعداد رو تشکیل میدن. این کودکان معمولاً در بین همسالان خود محبوبن، ویژگی هایی مثه رهبری دارن و مشخصات اجتماعی و عاطفی خوبی هم دارن.
کودکانی که دارای ضریب هوشی بالای 145 یا بالاتر هستن، دارای استعدادهای بالایی از توانایی های شناختی پیشرفته، سرعت بالاتر در پردازش ذهنی و افزایش حساسیت و آگاهی نسبت به مسائل هستن.
ممکنه اونا رو از نظر اجتماعی و عاطفی بیشتر از همسالان خود در معرض خطر قرار بده. این کودکان بسیار باهوش ممکنه به تربیت و آموزش متفکرانهتر و مداخلات روانشناختی بیشتری نیاز داشته باشن تا از رشد بهینه و رفاه عاطفی اونا در طول تحصیلشون کمک کنه.
کودکان تیزهوش پتانسیل بالایی دارن که در یک یا همه زمینه های زیر بسیار بالاتر از حد متوسط هستن: فکری، خلاق، اجتماعی و جسمی. کودکان تیزهوش مهارت هایی دارن که در یک یا چند زمینه بسیار بالاتر از حد متوسط هستن.
باید به کودکان تیزهوش این فرصت داده بشه تا از طریق یادگیری و تمرین به توانایی های بالقوه خود برای کسب استعدادها و مهارت ها پی ببرن. کودکان تیزهوش نیازهای خاصی دارن و شناسایی زودهنگام در ارائه تجربیات یادگیری مناسب مهمه.
پیشبینیکنندههای اولیه ضریب هوشی بالا میتونه شامل دستیابی زودتر به نقاط عطف رشد، بهویژه در گفتار و زبان، یادگیری خواندن قبل از شروع پیشدبستانی یا مدرسه و گزارش والدین خستگی ناشی از کنجکاوی مداوم، پرس و جو و پرسش از این کودکان در مورد محیطشان باشه.
برخی از ویژگی های کودکان تیزهوش در این مقاله گفته میشه.
مهارت های شناختی
مهارت های اجتماعی – عاطفی
کودکان تیزهوش معمولاً از تفاوت های تحصیلی و عاطفی با همسالان خود آگاهن. این تفاوتها میتونه «تناسب» رو برای اونا دشوار کنه و میتونه منجر به حسادت و رنجش همسالان شون بشه.
برخی از کودکان تیزهوش می تونن مستعد آشفتگی و اضطراب درونی باشن، چون اونا به مسائل مربوط به عدالت اجتماعی (از جمله انصاف در کلاس درس) توجه دارن.
و ممکنه در مورد مسائل جاری جهانی نگران باشن. اونا همچنین ممکنه توسط کمال گرایی هدایت بشن.
اگه کودکان تیزهوش به چالش کشیده نشن و از نظر تحصیلی درگیر نباشن، ممکنه تکالیف مدرسه رو خیلی آسون ببینن و خسته بشن.
در حالی که تکرار یادگیری می تونه برای بسیاری از کودکان مناسب باشه، کودکان تیزهوش و با استعداد معمولاً نیاز به یه مفهوم دارن که فقط یه بار توضیح داده بشه.
اگه اونا از نظر فکری و تحصیلی به چالش کشیده نشن، این کودکان ممکنه از هم جدا شن.
ایجاد عادات کاری ضعیف و رفتارهای چالش برانگیز، که می تونه در برابر دستیابی به پتانسیل واقعی خود با اونا مقابله کنه. برخی از کودکان با استعداد ممکنه از مدرسه امتناع کنن چون که یادگیری مکرر در کلاس درس رو کند و خسته کننده می دونن.
مسائل رفتاری
امکان داره کودکان تیزهوش با مشکلاتی مثه:
کودکان تیزهوش ممکنه مشکلات یا اختلالات یادگیری داشته باشن.
این می تونه منجر به نادیده گرفته شدن استعدادهای اونا شه زیرا توانایی های واقعی کودک توسط اختلال یادگیری پوشونده شده و اونا با توانایی های متوسط ظاهر میشن.
اگه کودکان تیزهوش با مشکلات یا اختلالات یادگیری تشخیص داده نشن یا تغییرات مناسبی در کار کلاسی در رابطه با مشکلات یادگیری و استعدادهاشون داده نشه، احتمالاً کودک سطوح بالاتری از ناامیدی و رفتارهای مشکلساز از خودش نشون میده.
احتیاط
معلما باید مراقب آسیب پذیری های اجتماعی و عاطفی باشن که ممکنه با استعداد مرتبط باشه.
از اون جایی که دانش آموزای تیزهوش اغلب سطوح بالایی از شدت هیجانی و خودآگاهی رو تجربه می کنن، نظارت بر اونا از نظر علائم اضطراب یا افسردگی بسیار مهمه.
معلما، والدین و سایر متخصصان ممکنه تشخیص علائم غم، افسردگی یا اضطراب رو دشوار بدونن، چون که این کودکان تمایل دارن علائم شونو با رفتارهای "طبیعی" بپوشونن.
دانش آموز رو «تیزهوش» خطاب نکنین. برچسب زدن به کودک توقعات بیش از حد و فشار بی مورد بر کودک وارد می کنه و ممکنه باعث شه که او از همسالان خود دور و منزوی بشه.
برنامه های این کودکان رو میشه «یادگیری گسترده» یا «برنامه غنی سازی» نامید تا «برنامه تیزهوشان». برنامه های یادگیری گسترده باید به عنوان بخشی از برنامه درسی معمول مدرسه گنجونده بشه و پذیرفته شه.
عشق به یادگیری رو ترویج بدین. یه دانش آموز تیز هوش و با استعداد ممکنه احساسی کاملاً متفاوت از همسالان خود احساس کنه و بنابراین توانایی های خودشو برای سازگاری و پذیرش همسالان پنهان کنه.
ارزشهای کلاسی مثه عشق به یادگیری همراه با احترام، هماهنگی، صداقت و مسئولیتپذیری به القای مجموعهای واضح از اصول راهنما در کودکان کمک میکنه.
گنجوندن صریح فعالیتهای کلاس درس پیرامون این ارزشها برای گنجوندن معنای این مفاهیم میتونه مفید باشه. مراقب باشین تصور نکنین که یه کودک در همه زمینه ها استعداد یکسانی داره و ناخواسته به اونا فشار وارد کنین تا در همه زمینه ها برتری پیدا بکنن.
امکان داره دانش آموز در یکه زمینه مهارتهای فوقالعادهای از خودش نشون بده و در زمینه ی دیگه مهارتهای متوسطتری رو داشته باشه.
پیش بینی کنین که "استعداد" توسعه ناهمزمان ایجاد می کنه و توسعه ناهمگون می تونه منجر به آسیب پذیری هایی مثه کمال گرایی و افزایش حساسیت شه.
برنامه درسی متمایز رو با برنامه های غنی سازی و ترویجی که برای رفع نیازهای کودک طراحی شده، اجرا کنین. برنامه درسی و برنامه ریزی مدرسه باید به گونه ای تنظیم شه که توانایی بالاتر کودک رو برآورده کنه.
برخی از راهبردهای آموزشی ممکن برای حمایت از پتانسیل تحصیلی قوی کودک عبارتند از:
برنامه ریزی برای قبولی در مدارس تیزهوشان اهمیت ویژه ای داره. اگه دوست دارین بدونین چگونه در سمپاد قبول شین:
باید گفت که برنامه ریزی از کلیدی ترین نکات قبولی در آزمون سمپاد یا تیزهوشان هس. شما باید بتونین زمان آزمون رو به گونه ای مدیریت کنین که به تمامی سوالات پاسخ بدین.
موارد زیر رو فراموش نکنین:
پیشرو برای اولین بار در ایران با ارائه طرح کیف در مدرسه توانستیم گام به گام با آموزش نوین دنیا پیش رفته و کیفیت آموزش را ارتقا بخشیم و توانایی کودکانمون رو در تمامی مهارت های زندگی مانند ایجاد تفکر واگرا و همگرا ، قدرت حل مسئله ، مسئولیت پذیری ،عزت نفس و توجه و تمرکز در اونا ایجاد نموده و در آموزش کامپیوتر و زبان انگلیسی که از مهارت های بسیار لازم فردای کودکانمون هس همواره پیشگام باشیم.
تماس با ما
تلفن:
آدرس: تهران -تهرانپارس -بزرگراه رسالت – بین اتوبان باقری و خیابان رشید – پ ۲۰۲- مجتمع آموزشی پیشرو
منبع: https://pishroschool.ir/
قبولی در مدارس تیزهوشان آرزوی خیلی از دانش آموزان هس و معمولا ورود به این مدارس کار آسونی نیس. حقیقتا مدارس تیزهوشان مخصوص دانش آموزانی هس که سطح علمی مدارس معمولی، برای اونا راضی کننده نیس.
بنابراین دانش آموزانی که استعداد بیشتری دارن با قبولی در مدارس تیزهوشان می تونن تحصیل شون و در این مدارس ادامه بدن.
امتحانات تیزهوشان برای ورود دانش آموزان به دوره متوسطه اول (کلاس هفتم) و دوره متوسطه دوم (کلاس دهم) برگزار میشه.
برنامههای مدارس تیزهوشان ببا توجه به تواناییها و علایق واقعی دانشآموزان و مشارکت بچه ها در مدرسه هس.
بنابراین مدارس تیزهوشان بسیاری از دانش آموزان را از کسالت نجات میده و مدرسه راو دوباره به منبع شگفتی و لذت تبدیل می کنه.
در این مدارس دانشآموزان عمیقاً در مدرسه مشغول درس هستن، پس احتمال کمتری وجود داره که مشکلات اجتماعی و رفتاری (مانند رفتارهای ناآرام نوجوانان) دیده بشه.
اونا همچنین به احتمال بیشتری به پتانسیل علمی و فکری خودشون پی می برن.
گرچه استعدادهای درخشان بیش از دیگران در معرض ابتلا به بیماری های روانی نیستن، برخی از کودکان و نوجوانان با استعداد با تفکر بیش از حد، نگرانی یا هوشیاری محتاطانه دست و پنجه نرم می کنن.
به نظر می رسه که سیستم عصبی اونا برای افزایش واکنش پذیری طراحی شده. برای برخی، تفکر وسواسی به اضطراب تبدیل میشه.
این تمایل ممکنه علیرغم وجود یه خانواده محبت آمیز، حمایت گر، فقدان آسیب های گذشته یا سابقه خانوادگی عاری از اضطراب یا افسردگی ایجاد شه.
کودکان با استعداد اغلب استانداردهای بالایی برای خودشون دارن. گرچه گاهی اوقات با انتظارات خانواده یا معلمان تقویت میشه، اما اغلب ناشی از آگاهی از توانایی های خودشون هس.
حتی کسانی که استعدادشون و از دیگران پنهان میکنن، کاملاً از پتانسیل خود و اونچه ممکنه با کمی تلاش به دست بیارن آگاه هستن.
اونا برتری هاشونو در یادگیری می شناسن و در مورد نحوه مدیریت انتظارات احساس تعارض می کنن. اکثرا تصور می کنن که باید همیشه برتر باشن، و در صورت تزلزل یا دریافت نمره پایین احساس شرم کنن.
برخی پس از یه تجربه شکست کاملاً تسلیم میشن و از تلاش بیشتر خودداری می کنن. برخی ممکنه مضطرب، محرک و کمال گرا بشن و بیش از هر چیز بر موفقیت خودشون تمرکز کنن.
خودآگاهی که با استعداد همراه هس با فشار همسالان، ورودی رسانه های اجتماعی، هورمون های نوجوانی و انتظارات بالای خود دانش آموزا ترکیب میشه.
و برای بسیاری، تفکر بیش از حد و اضطراب به احساس شرم تبدیل میشه.
کودکان و نوجوانان با استعداد هر اشتباهی رو که درک می کنن به سختی قضاوت می کنن و وقتی با یه مبارزه تحصیلی روبرو میشن یا نمی تونن بدون زحمت با دیگران درگیر بشن احساس شرم می کنن.
اونا در مورد مکالمات گذشته فکر می کنن، جزئیات دقیق رو تجزیه و تحلیل می کنن، و خودشون و برای هر اشتباهی سرزنش می کنن.
اونا نگران هستن که به عنوان "بی استعداد" شناخته بشن - فریبکارانی که بدون زحمت نمی تونن برتری داشته باشن و در نهایت باهوش نیستن.
تفکر تحریف شده باعث تشویش اضطراب و برانگیختن احساس شرم میشه که این احساس اونا رو فرا می گیره.
شرم از این باور ناشی میشه که فرد عمیقاً دارای نقص هس و این نقص در معرض دید دیگران قرار میگیره. شرم با احساس گناه متفاوته، که معمولاً شامل پشیمانی از رفتارهای گذشته هس.
شرم هم ناشی از تفکر بیش از حد و هم اضطراب هس. کودکان و نوجوانان با استعدادی که در این چرخه معیوب گرفتار میشن، در نبردی به ظاهر بیپایان علیه خودشان ریشهدار میمونن.
چندین راهکار ممکنه اضطراب و حس شرم رو کمتر کنه و مقداری از بار استرس رو کاهش بده. برخی از این موارد اساسی شامل:
1. ابتدا محیطی عاری از شرم در خونه ایجاد کنین که در اون تفاوت ها پذیرفته شه و احساسات هرگز مورد تمسخر یا انتقاد قرار نگیرن.
2. به احساسات فرزندتون احترام بذارین. در ابتدا درد فرزندتون رو بپذیرین، نه اینکه فوراً سعی کنین وضعیت رو حل کنین.
تجارب شکست، ناامیدی احساساتی دردناکن.
حتی هنگامی که وضعیت برای ما جزئی به نظر می رسه، می تونه برای فرزند شما مشکل بزرگی باشه.
بذارین بدونن که رنج فرزندتون و درک می کنین. این به این معنی نیس که شما روی چیزهای منفی متمرکز شدین یا هر گونه اضطراب یا اجتناب رو امکان پذیر می کنین.
به فرزندتون اجازه بدین بدونن که شما درک می کنین - و برای کمک به او در مسیر پریشانی اونا در دسترس خواهید بود.
3. با فرزندتان تمرین کنین تا مهارت ها و استراتژی های خاصی رو پیدا کنین که به رشد او کمک می کنه.
اونا رو راهنمایی کنین تا افکار، احساسات و واکنشهای خودکاری رو که از «پاسخ انعطافپذیر» به شکستها جلوگیری میکنن، مشخص کنن.
برخی از مثالها شامل افکار شدیداً انتقادی از خود، نگرانی و «فاجعهسازی» در مورد آینده، یا پاسخ دادن به موقعیتها به صورت تکانشی یا با انعطافپذیری کم هس.
شناسایی افکار و رفتارهای مشکل ساز نقشه راهی برای اونچه که باید تغییر کنه فراهم می کنه و به اونا کمک می کنه که درک کنن که افکارشون چقدر بر احساساتشون تأثیر می ذاره.
4. به فرزندتون کمک کنین تا مجموعه ای از تکنیک های آرام بخش یاد بگیره. کلمات یا عبارات آرام بخش می تونن در مواقع استرس باعث آرامش بشن.
به فرزندان تون کمک کنین یکه مانترا یا عبارت آرامبخشی رو طراحی کنن که میتونن در شرایط استرسزا ازش استفاده بکنن.
تجسم یه مکان آرامش بخش، مثه ساحل یا جنگل، هم می تونه خیلی موثر باشه. همراه با کودک خود تمرکز حواس رو تمرین کنین تا به جای نگرانی در مورد گذشته یا پیش بینی آینده، روی زمان حال تمرکز کنن.
تکنیکهای آرامبخش میتونن شامل طیف وسیعی از تمرینهای تنفس عمیق، تمرکز حواس و آرامسازی عضلانی عمیق باشه و اپلیکیشنهای زیادی برای راهنمایی در دسترس هستن.
موسیقی آرام بخش یا حتی استفاده از یه شیء راحتی (همان جای خالی قدیمی در پشت کمد) هم می تونه استرس رو کم کنه.
درسهای مهربونی با خود میتونه به اونا کمک کنه تا اونچه رو که هستن درک کنن و بپذیرن، نه اینکه شرمنده برای عدم تطابق با هنجارها داشته باشن.
5. تشویق به استفاده از تکنیک هایی که تسلط بر اضطراب اونا رو بهبود می بخشه. کودکان تیزهوشی که بسیار حساس هستن ممکنه هنگام اضطراب واکنش های فیزیولوژیکی قوی رو تجربه کنن.
به جای اینکه احساسات برانگیختگی شدید رو به عنوان تهدید تلقی کنین، اونا رو تشویق کنین که چگونه این احساسات رو نام گذاری می کنن و اونا رو به عنوان آدرنالینی که می تونه عملکرد اونا رو زیاد کنه، در نظر بگیرین.
تمرین تخیلی، که در اون کودک شما تسلط موفقیت آمیز در یه کار اضطراب آور رو به تصویر می کشه، می تونه زودتر از موعد عصبانیت رو کم کنه.
این ممکنه شامل تصور مراحلی باشه که برای ارائه کلاسی موفق، درخواست یه دوست، یا نشستن با آرامش در امتحان هس.
در پایان فعالیت هایی مانند هنر، رقص، نوشتن، و ورزش بدنی، و همچنین توسعه مهارت های ابراز وجود، به مقابله و کاهش استرس کمک می کنه.
6. از قبل برای موقعیت های اضطراب آور، مانند امتحانات یا اجتماعات بالقوه استرس زا برنامه ریزی کنین. به کودک تون کمک کنین تا یاد بگیره افکار، انتظارات و ترس هایی رو که اضطرابش رو تقویت می کنه، شناسایی کنه.
فرزندان تون و تشویق کنین تا یه برنامه یا «جعبه ابزار» از تکنیکهای آرامبخش، حواسپرتی ایجاد کنن، مانند استفاده از یه مانترای آرامبخش یا تنفس عمیق قبل از امتحان، و یادگیری به چالش کشیدن فرضیات و انتظارات منفی.
7. هنگامی که احساسات زیاد میشن و به اضطراب دامن می زننه، فرزندتون رو تشویق کنین تا در مورد حقایق تحقیق کنه. پیشنهاد به عهده گرفتن نقش یه دانشمند، روزنامه نگار یا وکیل جوان، و جستجوی داده ها.
مثلا، بسیاری از تلههای بیش از حد فکر کردن، مثه فکر کردن به همه یا هیچ، با فرض اینکه میدونیم شخص دیگه ای چه احساسی داره و تصور بدترین نتیجه ممکن، محرکهای رایج اضطراب هستن.
به جای پایبندی به فرضیات اثبات نشده ای که ترس رو تشدید می کنه، فرزندتون رو تشویق کنین تا حقیقت رو کشف کنه.
8. به خاطر داشته باشین که استقلال، اعتماد به نفس و خودکفایی فرزندتون هدف نهایی هس. کودکان تیزهوش زمانی بهتر یاد می گیرن و اعتماد به نفس رو در خود ایجاد می کنن که بتونن به تنهایی مشکل رو حل کنن و با موقعیت های دشوار روبرو بشن.
با این حال، تشویق به استقلال فرزندتون یه سیاست «دستآزار» نیس. در واقع، شامل حمایت فعالانه از اونا برای رویارویی با موقعیت های چالش برانگیز و ایجاد انتظارات برای موفقیت - و امتناع از "نجات" یا محافظت از اونا در برابر مسئولیت های مناسب رشده.
میتونین فرزندتون رو تشویق کنین که ریسکهای تحصیلی شو بپذیره و یادآور شین که برخی از دستاوردها زمانی که در ابتدا دور از دسترس به نظر میرسن، خوشحالکنندهتر هستن.
آگاهی و پذیرش هماهنگ شما از نقاط قوت، مبارزات و ترس های اساسی فرزندتون به او کمک می کنه تا احساس کنه درک شده.
9. فردی باشین که دوست دارین فرزندتون باشه. کودکان بیشتر از رفتارهای ما الگو می گیرن. به کودک خود نشون بدین که می تونین به اشتباهاتش بخنده، از شکستش درس بگیره و در صورت لزوم مسیرش و تغییر بده.
به اونا نشون بدین که چگونه خودتون و برای غلبه بر ترسهای خود به چالش میکشین (مثه ترسها شامل سخنرانی در جمع باشه). نسبت به دیگران شفقت نشون بدین، احساسات حسادت و اشتیاق تون و مدیریت کنین و هرگونه تعصبات طولانی مدت رو به چالش بکشین.
تجارب دشوار زندگی فرصتی رو فراهم میکنه که در اون میتونیم الگوی مقابله با گامهای اشتباه و شکست باشیم، از این شکستها درس بگیریم و در نظر بگیریم که چگونه ممکنه در آینده متفاوت رفتار کنیم.
فرزندان ما می بینن که ما از شکست له نمی شیم، حتی اگه احساس ناامیدی یا یاس کنیم. به عبارتی شاهد مقاومت ما هستن.
این مشارکت مجدد در مدارس و برنامه های تیزهوشان از روش های مختلفی انجام میشه، از جمله موارد زیر:
بچه های تیزهوش انواع مختلفی از برنامه های تیزهوشان رو چالش برانگیز می دونن. این برنامه ها معمولاً شامل حجم کاری بیشتر، سرعت بیشتر و غنی سازی زیاد هستن.
بسیاری از مدارس و برنامه های تیزهوشان محیط های یادگیری رو فراهم می کنن که بین نیازهای یادگیری هر کودک تفاوت قائل میشه.
مثلا، ممکنه به کودکان در موضوعاتی که در اونا برتری دارن، آموزش های پیشرفته تری داده شه و برای موضوعاتی که در اونا مشکل دارن، آموزش های فارغ التحصیلی بیشتری داده بشه.
در بسیاری از محیطهای یادگیری تیزهوشان، دانشآموزا تشویق میشن تا در مورد موضوعاتی که بیشتر مورد علاقه شونه یاد بگیرن.
تحقیقات تیزهوشان نشون میده که این امر عشق به یادگیری رو ترویج میکنه و میتونه اشتیاق به دنبال کردن مطالعات عمیقتر رو بیشتر کنه.
برنامه های تیزهوشان در تئوری باید توسط معلمانی با آموزش های تخصصی در آموزش تیزهوشان تدریس شه. معلمان برای تمایز بین دانش آموزان از نظر نیازهای یادگیری منحصر به فرد اونا آموزش دیده باشن.
مدارس و برنامه های قبولی تیزهوشان اختصاصی یا تفکیک شده، دانش آموزان رو قادر میکنه تا در مدرسه با همسالانی باشن که اغلب توانایی ها و علایق مشابه اونا روا دارن.
این می تونه یه محیط محرک ایجاد کنه. همچنین برخی از دانش آموزان رو قادر می کنه تا به راحتی گروهی از دوستان شون و پیدا کنن.
برنامههای تیزهوشان میتونه گزینهای عالی برای دانشآموزان با نیازهای ویژه، مانند ناتوانیهای یادگیری (مانند نارساخوانی) و ناتوانیهای رشدی (مانند اوتیسم و سندرم آسپرگر) باشه.
دبیرستانهای تیزهوشان (یا دبیرستانهایی با برنامههای تیزهوشان) میتونه به دانشآموزان در هنگام انتقال به دانشگاه کمک کنه.
از اونجایی که برنامه های تیزهوشان شامل حجم کاری سنگین و برنامه درسی فشرده هس، دانش آموزان به مطالعه مطالب چالش برانگیز با سرعت سریع عادت می کنن و در نتیجه مهارت های حیاتی رو برای برتری در دانشگاه یا کالج توسعه میدن.
برای اولین بار در ایران با ارائه طرح کیف در مدرسه توانستیم گام به گام با آموزش نوین دنیا پیش رفته و کیفیت آموزش را ارتقا بخشیم و توانایی کودکانمان را در تمامی مهارت های زندگی مانند ایجاد تفکر واگرا و همگرا ، قدرت حل مسئله ، مسئولیت پذیری ،عزت نفس و توجه و تمرکز در آنان ایجاد نموده و در آموزش کامپیوتر و زبان انگلیسی که از مهارت های بسیار لازم فردای کودکانمان است همواره پیشگام بوده ایم.
تماس با ما
تلفن:
۷۷۷۰۲۴۳۱
۷۷۸۷۸۸۰۰
آدرس: تهران -تهرانپارس -بزرگراه رسالت – بین اتوبان باقری و خیابان رشید – پ ۲۰۲- مجتمع آموزشی پیشرو
منبع: https://pishroschool.ir/